De dames zijn in volle groei !

 

 

 

Tot nu toe gaat alles volgens het boekje. Ze groeien goed, ze ont-wikkelen zich goed, eten en drinken goed, zijn goed speels, lekker aan het stoeien en lopen over van energie. Altijd blij je weer te zien, eigenlijk niets om je zorgen over te maken, tot die ene ochtend.........

Ze zijn net 5 weekjes oud en begonnen al lekker zelfstandig te eten. De avond er voor was er nog niets aan de hand maar deze ochtend begon anders. Elke ochtend kwamen beide kleintjes ons enthousiast begroeten, lekker knuffelen en spelen. Deze ochtend kwam alleen de meest rustige van de twee bij ons, de andere lag wat suf in haar mandje.

Wat was er aan de hand? We tilden het kitten op, gelukkig het leeft nog maar niets van de reactie die we normaal kregen. Bij het inspecteren viel ons op dat het een wond had, niet in de nek maar bij het keeltje en het was nat. Blijkbaar heeft Rozita het kitten daar te stevig vastgepakt en is ze er mee gaan slepen. Hoe en wat kom je nooit achter maar het was wel de meest ondernemende en kleinste van beide. Misschien dat Rozita haar van de krabpaal heeft gehaald, daar konden ze toen net in klimmen.

Blijkbaar was het net gebeurt en was het kitten nogal in shock hierdoor. Haar halsje was nog helemaal nat en de wond was groot voor zo'n klein poesje. 

Het zusje was alweer lekker aan het eten maar deze reageerde niet goed en had ook geen trek. Dus als het niet vrijwillig wil eten dan moet het maar onder dwang. Er moet toch iets in om weer beter te worden. Maar weer kittenmelk aangemaakt en dit in een klein spuitje gedaan. Hier van kreeg het gelukkig weer wat energie en ze leek ook van de eerste schrik te zijn bekomen. Het wondje smeren we in met honingzalf (een wondzalf met antibiotische werking)  zodat dit mooi kan gaan genezen. Helaas voor Rozita mag ze van ons alleen onder toezicht bij haar kittens tot dat het weer goed gaat. 

Als het goed gaat met de kleintjes en we zien dat Rozita niets "raars"  met ze,doet , mag ze er weer bij. Maar dan gebeurt er weer hetzelfde als een paar dagen eerder. Gelukkig niet zo heftig als de eerste keer maar toch...... De schrik zit er bij ons goed in dus Rozita maar weer even apart houden en kleintjes extra nat voer geven zodat ze goed groeien en de wondjes mooi kunnen helen. De andere heeft ondertussen ook een wondje maar dan in haar nekje. 

We merken dat Rozita haar kittens te goed verzorgd, als ze bij haar drinken gaat ze hun wassen maar wel zo ruw dat de roofjes er af gaan en de wondjes weer open gaan. Op zichzelf normaal gedrag want de kleintjes moeten goed schoon blijven en de honingzalf dat hoort daar niet, maar niet goed voor het herstel van de tere huidjes.

Gelukkig zijn ze al erg zelfstandig en blijven ze het goed doen, altijd alles samen, nooit onenigheid, een stelletje dat je niet uit elkaar moet halen.

Dappere dodo's

De verhuizing van het tweetal  naar het lagere mandje in de kittenkooi was echt een super goed idee van moeder Rozita. De twee kunnen nu  in- en uitlopen wanneer ze zelf willen.

Dit vind ik eigenlijk de mooiste periode om mee te maken. De ontwikkeling gaat nu heel snel. Ze zetten hun eerste stapjes en voor je het weet lopen ze over de hele boven verdieping. Dat wil zeggen daar waar de deur open staat. Dus goed opletten dus want voor je het weet is er eentje zoek.

Ook hebben ze ons al laten voelen dat de tandjes door zijn gekomen. Tijd om maar eens wat  vast voer te laten proeven. We beginnen vaak met wat pap van kittenmelk. Alle grote poezen worden wild als je het klaarmaakt maar de kittens halen toch vaak hun neusje hiervoor op.  Zo ook deze keer. Dan de pap maar een mengen met een blikje cosma kitten kip. De donkere kitten zet hier voorzichtig maar dapper haar tandjes in, lekker! De lichte haalt haar neusje er weer voor op.

Dit houdt een paar dagen zo aan, de  pap fase hebben we gehad, de pure kip en Royal Canin zacht voer gaan er bij de donkere al vlot in maar bij de lichte is het nog steeds hoef ik niet, mama drinken is echt veel beter!

Tot dat er een keer vis op het menu staat. De donkerste kitten begint direct te eten en met de lichtste kitten ga ik maar weer eens tutten, en ja hoor deze keer geen  hoef ik niet, maar ze begint lekker de vis van mijn vinger af te snoepen. Dit gaat zo nog een paar dagen door en dan lukt het ook om haar uit het bakje te laten eten. Ze zijn nu vijf weekjes oud dus het wordt dan ook wel eens tijd.

Wat ook zo leuk is, is dat de karaktertjes zich nu gaan ontwikkelen. Zo is de lichtste het meest ondernemend en deze trekt ook veel naar grote broer Vloss toe. De donkerste is wat rustiger en gaat graag op haar kontje zitten om te kijken wat er allemaal om haar heen gebeurt.

We hebben nog geen namen verzonnen voor dit tweetal maar daar is het nu zo ondertussen misschien wel tijd voor. We zijn bij de letter W, wat zou het worden?